Waterdichte gecoate stof is een type textielmateriaal dat is behandeld om waterdicht en ademend te zijn. De behandeling kan worden uitgevoerd via verschillende methoden zoals coating, impregnering en laminering. Het resulterende materiaal wordt vaak gebruikt om kleding en buitenuitrusting te maken die zijn ontworpen om te worden gedragen of gebruikt in regenachtig en besneeuwd weer. Er zijn veel verschillende claims over unieke constructiemethoden voor waterdichte stof, maar deze zijn allemaal gebaseerd op hetzelfde principe. Het coatingproces houdt in dat een vloeibare lijm wordt aangebracht op het oppervlak van de stof en vervolgens uitharden. De vloeibare lijm kan hydrofiel of hydrofoob zijn en is vaak beschikbaar in zowel natte als droge versies.
De eerste pogingen om waterafstotende beschermende kleding te verkrijgen dateren uit de 15e eeuw. In die tijd probeerden zeilers hun doek te impregneren met lijnolie, dierlijk vet en was. Het was echter pas 400 jaar later dat Charles Macintosh de eerste gepatenteerde waterdichte stof produceerde. Macintosh slaagde erin om een duurzaam en draagbaar kledingstuk te maken door een laag rubber te sandwichen gemaakt van een olieachtige vloeistof bijproduct van teer genaamd naftha tussen twee geweven stoffen. Hij bereikte dit door een proces te gebruiken dat bekend staat als rubbervulcanisatie - dat in november 1843 in Engeland werd gepatenteerd.
Wol is een natuurlijk materiaal dat van nature waterbestendig is, Maar het kan nog waterdichter worden gemaakt door het te coaten met lanoline (natuurlijk voorkomende oliën) om een zachter en minder irritant materiaal te creëren. Dit is een gebruikelijke praktijk voor het maken van jassen. Fleece kan ook waterdichter worden gemaakt door een speciale wascoating aan te brengen.
Er zijn verschillende manieren om een waterdichte coating op stof te bereiken , en de belangrijkste factor is het type basisstof. De grammateling, de dikte en de kwaliteit van de basisstof zijn erg belangrijk, net als hoe de stof is voltooid nadat de coating is aangebracht. De stof kan worden gespoten, geperst, gelamineerd of verbonden met de coating.
Als alternatief kan de stof worden geïmpregneerd met polymere stoffen. Deze kunnen tijdens het productieproces aan het garen worden toegevoegd of worden toegepast als een na de behandeling. De meest populaire techniek is de DWR -coating (duurzaam waterafstotende), die de poriegrootte van de stof vermindert en het voor water moeilijker maakt om door te dringen. Andere technieken zijn onder meer hydrofobisatie, waardoor het oppervlak van de stof waterdruppeltjes afstoot in plaats van ze aan te trekken. Dit kan worden gedaan met verschillende chemicaliën, waaronder paraffine-emulsies en additieven van het harstype.
Om als een echt waterdichte stof te worden beschouwd , de stof moet in staat zijn om de waterpenetratie gedurende ten minste een uur te weerstaan, ongeacht hoe lang het wordt blootgesteld. Deze meting wordt meestal gedaan door de fabrikant van stoffen om de prestaties van hun product te vergelijken met die van andere merken, maar er moet rekening mee worden gehouden dat de rating kan worden beïnvloed door hoe de stof wordt gebruikt.
